We gaan bij St. Anne's Cathedral naar binnen. Het is een mooie nog niet zo oude kerk. De kerk heeft veel plek ingeruimd om de verschillende regimenten van Belfast te eren. Op één plek in de kerk staat een zilveren kruis. Als je ernaar kijkt lijkt het een gewoon kruis. Maar als je erlangs loopt weerspiegelen de glas-in-lood ramen erin en lijkt het kruis helemaal beschilderd.
Hierna lopen we verder Belfast in en komen bij de Albert Clock. En lopen daarna tegen een hypermodern winkelcentrum aan. We drinken er koffie bij de Starbucks en gaan wat winkels in (we kopen niets).
Om kwart over 12 zijn we weer terug bij het hotel, want om 1 uur worden we opgehaald voor een tour door het Belfast waar de troubles (de strijd tussen katholieken en protestanten) het heftigst zijn geweest. De tour staat bekent onder de naam Black Cab Tours en gaat door de wijken Shankhill (protestant) en Falls Road (katholiek). Ook gaat de tour langs de PeaceWall.
Onze chauffeur vertelt ons vol passie het verhaal van de troubles, die 300 jaar geleden begonnen zijn met de battle of the Boynes, waar Willem van Oranje (ja zeker onze koning Willem III), King James van Ierland versloeg. Na een relatief rustige periode van ongeveer 200 jaar, zijn in 1921 de troubles opnieuw opgelaaid. Dit kwam door de Treaty die werd gesloten met Michael Collins, waarbij de 6 counties van Noord-Ierland bij Groot Brittanië bleven en de rest van Ierland, soort van, onafhankelijk werd. De laatste meest bloedige strijd begon eind jaren '60 en duurde tot 1998 (goedevrijdag akkoord).
Over deze laatste strijd vertelt onze gids ons heel veel. Hij is zelf in die tijd opgegroeid en heeft alles dus van dichtbij meegemaakt.
Allereerst rijden we door Shankhill, de protestantse wijk. Hier wonen de mensen die zich Brits voelen en dat is duidelijk te zien. Overal hangt de vlag van Groot-Brittanië te wapperen. Op de muurschilderingen in de wijk worden de helden van de protestanten geëerd, met als absolute heerser Willem Of Orange. Katholieken zijn in deze wijk niet welkom en worden, nog steeds, uitgescholden en bekogeld (op z'n minst).
Dan rijden we door één van de poorten van de Peace Wall. Deze poorten gaan 's morgens open en 's avonds weer dicht (ook nog steeds).
Aan de andere kant van de Wall wonen de katholieken en ook hier worden de helden geëerd (o.a. Bobby Sands en de mensen van de opstand in Dublin van 1916). De mensen die hier wonen, voelen zich Iers, en hier dus de Ierse vlag hoog in het vaandel. Protestanten zijn hier niet welkom en worden, nog steeds, uitgescholden en bekogeld.
Op onze vraag of het niet beter wordt, nu er 'vrede' is, is het antwoord: het is nog te vroeg. Te veel mensen hebben het nog vers in het geheugen staan. Familieleden die zijn vermoord (aan beide kanten). Er gaan nog 1 of 2 generaties overheen voordat het helemaal verdwijnt en de Wall kan worden afgebroken.
 |
| Een boodschap op de peacewall |
Na anderhalf uur is de tour afgelopen en zijn we een veel te weten gekomen over de troubles van de Noord-Ieren. De gids zet ons, op ons verzoek, af bij het Titanic museum.
Hier lunchen we en gaan we de tentoonstelling bekijken. De tentoonstelling gaat voornamelijk over de bouw van de Titanic. Ook krijg zijn de cabins nagebouwd en op het eind krijg je nog iets mee van de slachtoffers en de overlevenden. Veel van het museum is interactief en leerzaam, maar het is ook heel veel lezen en daar hebben we niet altijd het geduld voor.
Als we weer buiten staan is het half 6, we lopen terug naar het hotel (25 min.) en komen tot de conclusie dat Belfast ook, net als Derry, een kleine stad is.
's Avonds eten we bij Five Guys en gaan daarna nog wat drinken in de stad.
Prachtig.😘😘
BeantwoordenVerwijderen