Dag 17 - Weer thuis

Vandaag gaan we terug naar huis. Dat maakt het toch altijd weer een rare dag. We hebben tot ongeveer tot 4 uur vanmiddag voordat we naar de luchthaven moeten.

We lopen richting Dublin Castle en besluiten alleen de buitenkant en het parkje te bekijken. We vinden het maar een raar gebouw, aan de ene kant ziet het er oud uit (middeleeuwse bouwstijl) en aan de andere kant zitten er ook 'moderne' features aan. 

We lopen rustig verder richting St. Patricks Cathedral. Dit is de kerk waarvan men vermoedt dat deze op de plek is gebouwd waar St. Patrick (de aardsvader van Ierland) de mensen gedoopt heeft. 
In de kerk liggen drie stenen die daarop duiden.
Ook is Jonathan Swift, die jaren deken van de kathedraal is geweest, hier begraven.
Van binnen is de kerk heel mooi. In één van de beuken staat de tree of remembrance. Bij deze boom van ijzer kunnen mensen een kaartje achterlaten waarmee ze iemand willen eren die door 'geweld' om het leven gekomen is. Deze boom is geplaatst om de herinnering aan de 1e wereldoorlog nieuw leven in te blazen. Door de troubles in Ierland en Noord-Ierland is die oorlog een beetje vergeten.

Het is nu langzaam maar zeker tijd om richting het vliegveld te gaan. We halen onze bagage op en vertrekken met de taxi. 

Ruim op tijd komen we aan. We doden de tijd met eten/lezen/schrijven/spelen.


Beste volgers dat was het weer voor dit jaar. Hopelijk hebben jullie net zo genoten van deze reis als wij dat hebben gedaan.

 

Dag 16 - Dublin

De ochtend begint met een ontbijt om kwart over 8, want we willen om kwart voor 9 bij Brú na Bóinne zijn voor kaartjes naar Newgrange.

Als we bij het visitors centre aankomen, is het al best druk. We vrezen dus het ergste als we iemand horen zeggen dat de eerst volgende tour om half 1 is. Dat zou voor ons te laat zijn.
Gelukkig blijkt, dat we het verkeerd gehoord hebben en we kunnen om kwart voor 10 mee op een tour naar Newgrange.


















Keurig op tijd komt een bus ons halen en die brengt ons naar de site. Daar worden we opgewacht door onze gids (Nicola). Zij neemt ons mee naar de ingang van de tombe.

Buiten vertelt ze ons het verhaal van de tombe en hoe bijzonder deze is. De tombe is naar alle waarschijnlijkheid niet alleen een graf, maar ook een belangrijke plaats voor rituelen en dergelijke. De tombe bestaat uit een cirkel van zogenaamde kerb stones (deze wegen ongeveer 6 à 7 ton) en daarop zit een muur van witte granietsteentjes. In die muur van granietstenen zitten ook nog eivormige stenen verwerkt. En dit alles is ongeveer 5000 (!) jaar geleden gebouwd door mensen die géén ijzer hadden en ook nog géén wiel. We zijn zeer onder de indruk hiervan.

De tombe heeft een passageway, die uitkomt in een kamer. Tijdens midwinter (21 december) schijnt de zon, als hij opkomt, recht door het 'raam' boven de ingang naar binnen en licht hij de kamer op met het bijzonder midwinter zonlicht. We kunnen ons laten inloten om daarbij te zijn. 

Dan gaan we door de nauwe gang naar binnen en komen in de kamer. De kamer is veel kleiner dan het van buitenaf lijkt. We staan er met z'n 20-en in en de kamer is vol. Maar ondanks dat is de kamer prachtig. 

Als we weer buiten staan, lopen we nog een rondje om de tombe. We bekijken de op de stenen uitgehakte symbolen.










Weer terug bij het visitors centre besluiten we nog naar Dowth te rijden. Dit is ook een tombe. Daar aangekomen valt het ons toch een beetje tegen, want deze tombe is half ingestort en je kunt er niet in (dat wisten we wel, maar we hoopten toch een ingang te zien).

Nu is het tijd om naar Dublin af te zakken. Daar zijn we om 2 uur. Tom en de kinderen nemen de sleutel van ons appartement in ontvangst en daarna brengen Tom en ik de auto terug.
We brengen de rest van de dag door in de stad.

We gaan naar Temple Bar om te eten en nog wat te drinken. Onze laatste avond in Dublin, morgen nog een halve dag en dan naar huis.

Dag 15 - Donore

Opnieuw ontbijten we in het hotel. Na het ontbijt gaan we nog even shoppen in Belfast en om half 11 rijden we weg uit Belfast.

We rijden naar The Gobbins. The Gobbins (http://thegobbinscliffpath.com)is een cliffwalk. In Nederlands hadden we al bedacht dat we die wilde doen, maar toen we van de week op de website keken waren alle tickets uitverkocht. We hopen dat er misschien toch nog een mogelijkheid is om de walk te doen, door er naar toe te rijden.
Als we aankomen, doet Tom net of hij gek is en vraagt om 4 kaartjes voor de walk. De dame achter de kassa zegt; oké. Dus ons hart maakt een sprongetje...Het gaat lukken. Maar dan komt de tegenvaller, de eerst volgende tour is om 4 (!) uur vanmiddag, dat is dus nog 4 uur wachten. We overleggen even en besluiten om het dan toch niet te doen. Tim ziet een 3 uur durende walk toch niet zo zitten.

We gaan als alternatief een waterval bezoeken in Glenoe. 
De waterval ligt verstopt in een bosachtig gebied. Heel mooi en rustig. Als we bij de waterval zijn, zien we ook wat trappen naar boven, die we op gaan. Het gebied is echt ook weer een prachtig stukje natuur.

Na ons bezoek aan de waterval gaan we richting ons overnachtingsadres. We laten Noord-Ierland achter ons. Het was een zeer interessant gedeelte van onze reis, met prachtige kliffen en natuur en interessante, nog niet zo oude, geschiedenis.

Ons overnachtingsadres ligt vlak bij Brú na Bóinne. We gaan eerst daar kijken of we vandaag nog een tour naar de opgravingen van Newgrange en Knowth kunnen doen. Helaas, het zit ons niet mee vandaag, alles is al volgeboekt. De mensen daar raden ons aan om morgenochtend terug te komen (om 9 uur) en dan een kaartje te kopen. Dus dat gaan we dan maar doen.

Nu we er toch zijn, gaan we wel alvast de tentoonstelling in het visitor centre bekijken. 

Na deze tentoonstelling kijken we nog even of het visitor centre van Battle of the Boyne nog open is, maar ook die is al gesloten..... Dan maar naar ons overnachtingsadres. 

We slapen vannacht in Donore boven een pub. Weer eens wat anders.

Verder is hier niet veel te doen, dus we vermaken ons met onze devices en boeken.

Dag 14 - Belfast

We beginnen de dag met een ontbijt in het hotel, daarna gaan we het Cathedral Quarter verkennen.

We gaan bij St. Anne's Cathedral naar binnen. Het is een mooie nog niet zo oude kerk. De kerk heeft veel plek ingeruimd om de verschillende regimenten van Belfast te eren. Op één plek in de kerk staat een zilveren kruis. Als je ernaar kijkt lijkt het een gewoon kruis. Maar als je erlangs loopt weerspiegelen de glas-in-lood ramen erin en lijkt het kruis helemaal beschilderd.

Hierna lopen we verder Belfast in en komen bij de Albert Clock. En lopen daarna tegen een hypermodern winkelcentrum aan. We drinken er koffie bij de Starbucks en gaan wat winkels in (we kopen niets).

Om kwart over 12 zijn we weer terug bij het hotel, want om 1 uur worden we opgehaald voor een tour door het Belfast waar de troubles (de strijd tussen katholieken en protestanten) het heftigst zijn geweest. De tour staat bekent onder de naam Black Cab Tours en gaat door de wijken Shankhill (protestant) en Falls Road (katholiek). Ook gaat de tour langs de PeaceWall. 

Onze chauffeur vertelt ons vol passie het verhaal van de troubles, die 300 jaar geleden begonnen zijn met de battle of the Boynes, waar Willem van Oranje (ja zeker onze koning Willem III), King James van Ierland versloeg. Na een relatief rustige periode van ongeveer 200 jaar, zijn in 1921 de troubles opnieuw opgelaaid. Dit kwam door de Treaty die werd gesloten met Michael Collins, waarbij de 6 counties van Noord-Ierland bij Groot Brittanië bleven en de rest van Ierland, soort van, onafhankelijk werd. De laatste meest bloedige strijd begon eind jaren '60 en duurde tot 1998 (goedevrijdag akkoord).

Over deze laatste strijd vertelt onze gids ons heel veel. Hij is zelf in die tijd opgegroeid en heeft alles dus van dichtbij meegemaakt.

Allereerst rijden we door Shankhill, de protestantse wijk. Hier wonen de mensen die zich Brits voelen en dat is duidelijk te zien. Overal hangt de vlag van Groot-Brittanië te wapperen. Op de muurschilderingen in de wijk worden de helden van de protestanten geëerd, met als absolute heerser Willem Of Orange. Katholieken zijn in deze wijk niet welkom en worden, nog steeds, uitgescholden en bekogeld (op z'n minst).

Dan rijden we door één van de poorten van de Peace Wall. Deze poorten gaan 's morgens open en 's avonds weer dicht (ook nog steeds).

Aan de andere kant van de Wall wonen de katholieken en ook hier worden de helden geëerd (o.a. Bobby Sands en de mensen van de opstand in Dublin van 1916). De mensen die hier wonen, voelen zich Iers, en hier dus de Ierse vlag hoog in het vaandel. Protestanten zijn hier niet welkom en worden, nog steeds, uitgescholden en bekogeld.

Op onze vraag of het niet beter wordt, nu er 'vrede' is, is het antwoord: het is nog te vroeg. Te veel mensen hebben het nog vers in het geheugen staan. Familieleden die zijn vermoord (aan beide kanten). Er gaan nog 1 of 2 generaties overheen voordat het helemaal verdwijnt en de Wall kan worden afgebroken.

Een boodschap op de peacewall

Na anderhalf uur is de tour afgelopen en zijn we een veel te weten gekomen over de troubles van de Noord-Ieren. De gids zet ons, op ons verzoek, af bij het Titanic museum.

Hier lunchen we en gaan we de tentoonstelling bekijken. De tentoonstelling gaat voornamelijk over de bouw van de Titanic. Ook krijg zijn de cabins nagebouwd en op het eind krijg je nog iets mee van de slachtoffers en de overlevenden. Veel van het museum is interactief en leerzaam, maar het is ook heel veel lezen en daar hebben we niet altijd het geduld voor.

Als we weer buiten staan is het half 6, we lopen terug naar het hotel (25 min.) en komen tot de conclusie dat Belfast ook, net als Derry, een kleine stad is.

's Avonds eten we bij Five Guys en gaan daarna nog wat drinken in de stad.

Dag 13 - Belfast

Vanmorgen op tijd ontbeten in ons B&B en om half 10 zitten we in de auto op weg naar Dunluce Castle.

Na anderhalf uur zijn we er. Dit kasteel, zonder dak, is in de serie Game Of Thrones gebruikt als de "House of GreyJoy". We gaan niet naar binnen maar van buiten ziet het er wel heel mooi uit. In gedachte kunnen we ons wel inbeelden dat het met CGI een donker kasteel is.





















Hierna is het tijd om door te rijden naar de Giant's Causeway. Het enige stuk van Noord-Ierland dat op de UNESCO werelderfgoedlijst staat. Daar aangekomen besluiten we dat Nicky en ik de rode route gaan lopen en dat Tom en Tim de blauwe route gaan lopen. 
De rode route loopt boven langs over de kliftoppen. Nicky en ik genieten enorm van het uitzicht en beneden zien we Tom en Tim lopen, die de route langs de kust nemen. We vragen ons wel af waarom dit een moeilijke route is...Maar na een eindje lopen komen we erachter. Omdat wij de route eerst bovenlangs nemen en niet via de kust en de blauwe route, loopt ons gedeelte omlaag. Terwijl als je eerst de blauwe route neemt en dan aansluitend de rode route, moet je een behoorlijk stuk klimmen. Wij zijn dankbaar dat we eerst naar boven zijn gegaan en dus eigenlijk het moeilijkste gedeelte omlaag gaan. Maar dat terzijde. 
Nicky en ik lopen helemaal naar een klifpunt die een prachtig uitzicht biedt. Daarna gaan we naar beneden en lopen de blauwe route terug naar het beginpunt waar Tom en Tim al op ons wachten.
Even over de Giant's Causeway. Door lava en erosie is er een vreemd schouwspel van pilaren ontstaan, die er uitzien als grote tuintegels. De meeste zijn 5, 6 of 7 kantig en sommige zijn wel 12 meter hoog. Het ziet er heel vreemd uit.

Als Nicky en ik weer terug zijn, lunchen we met z'n allen in het Café en daarna gaan we op weg naar Carrick-a-Rede. Dit is, volgens Tripadvisor en North Ireland tourist info, de engste attractie van Noord-Ierland. Het is een touwbrug die 30 mtr. boven de zee, van land naar eiland loopt. Het lijkt ons wel leuk om daaroverheen te lopen.

Als we aankomen bij de parkeerplaats voor de overtocht blijkt dat de eerst volgende gelegenheid om de oversteek te maken pas anderhalf uur later is. Dat vinden we echt te lang duren. Dus we bewonderen de brug van (heel) ver af en besluiten door te rijden naar ons hotel in Belfast.

In Belfast stuiten we nog even op een file, waardoor het half 6 is als we bij ons hotel aankomen.

We settelen ons in onze kamers en gaan dan de stad in om te eten. Het is prachtig weer en vinden al snel een restaurant in een steegje waar we buiten kunnen zitten. Het eten is heerlijk en verder op in de steeg staat een muzikant te spelen, wat bijdraagt aan de algehele sfeer. Na het eten lopen naar het café waar de muzikant staat en blijven daar hangen. We drinken nog wat Guinness en genieten van de sfeer. 
Als we weer terug zijn in het hotel, zijn we het er allemaal over eens, wat een leuke avond is dit geweest.